چشم‌تنگی‌ها هنرمندان را از هم دور کرده است
هنر به هر شکلی هنر است، از شعر و نقاشی و موسیقی گرفته تا عکس و سینما و... تئا‌تر، شاید سخت‌ترین هنر‌ها هنر نقش آفرینی زنده باشد که هر انسانی از پس آن بر نمی‌آید. هنری که ضمن دقت زیاد اعتماد به نفس بالا و قدرت هوش بسیاری نیاز دارد و به همت کار‌شناسان به مراتب سخت‌تر از بازی کردن در سینما و تلویزیون است.
دارا بودن شم هنری، استعداد، علاقه ذاتی و همچنین تجربیات یک فرد از مهم‌ترین عوامل موفقیت در هنر نقش آفرینی است، این استعداد را به وفور می‌توان در شهرهای آبادان و خرمشهر نیز جست.
به سراغ یکی از پدیده‌های تئا‌تر کشور رفتیم، بازیگری که در نقش «عالیه» خوش درخشید و در پس استقبال زیاد چشم‌ها را متوجه خود ساخت، «رزا ایرانمنش» نام نقش آفرین نقش عالیه بود که امروز دقایقی را پای صحبت‌ها و درد و دل‌های وی می‌نشینیم.
* از چه زمانی به بازیگری در تئا‌تر روی آوردید؟
* ایرانمنش: از دوران دبیرستان کار در نمایش را آغاز کردم، اما بنا به اقتضای شغلی و کمبود وقت ادامه ندادم، سپس با آغاز فعالیت دخترم به کار تئا‌تر بر آن شدم که مجددا در این رشته هنری فعالیت کنم.
* چه مدتی است که مجددا تئا‌تر را کلید زده‌اید؟
* ایرانمنش: حدود سه سال است.
* کارهایی را که انجام داده‌اید را نام ببرید؟
* ایرانمنش: نخستین نمایشی که در حضور من به روی صحنه رفت «بیواره» بود، سپس در «من هنوز زنده‌ام» به کار گرفته شدم و در این اواخر نیز «عالیه» بر روی صحنه رفت.
* دلیل موفقیت «عالیه» چه بود؟
* ایرانمنش: شاید بومی بودن و نمایشنامه قوی آن باعث شد سری در سر‌ها در آورد.
* نظرتان در خصوص نقش «عالیه» و شخصیت هنری شما چیست؟
* ایرانمنش: عالیه را دوست دارم، و این نقش مرا از چیزی که در دنیای واقعی هستم دور کرد. در این رل گم شدم.
* «عالیه» جایزه گرفت؟
* ایرانمنش: بله، جایزه نویسندگی گرفت و در چند بخش دیگر کاندیدا بود.
* مشکلات تئا‌تر آبادان و خرمشهر را در چه می‌دانید؟
* ایرانمنش: امکانات اولیه سالن‌های نمایش در آبادان بسیار ضعیف است، ما از داشتن یک اتاق پرو مناسب و یا سیستم‌های صوتی و سالن درخور شان برای هنر تئا‌تر برخوردار نیستیم.
* تا کنون با چه کارگردانانی فعالیت داشته‌اید؟
* ایرانمنش: تا به امروز، حسین ذوالفقاری، رابحی و عبدالرضا سواعدی افتخار حضور در کنارشان را داشته‌ام.
* نظرتان را در خصوص کیفیت تئا‌تر در آبادان و خرمشهر بگویید؟
* ایرانمنش: فکر می‌کنم مدت‌هاست به صورت حرفه‌ای در این خصوص کار نمی‌شود، هیچ نظم و قانونی برای این کار تعریف نشده است، در مجموع به خاطر مشکلاتی که وجود دارد و کمبود امکاناتی که عرض کردم این معضلات نیز وجود دارد.
* از دید شما تئا‌تر در آبادان و خرمشهر پس از جنگ تحمیلی بین تماشاگران جای افتاده است؟
* ایرانمنش: متاسفانه هنر تئا‌تر مخاطب خاص خود را دارد و گاه هم همین مخاطب خاص را از دست می‌دهد، چرا که اغلب کار‌ها کیفیت ندارند و متاسفانه تازگی متوجه شدم که دید‌ها به تئا‌تر دید خوبی نیست و این در شان بازیگران تئا‌تر نیست.
* از چه باب این اظهار نظر را می‌کنید؟
* ایرانمنش: از دیدی که عوام به این هنر دارند این را متوجه شده‌ام و گا‌ها از بازگو کردن نقش خود در هنر در محیط کاری نیز خودداری می‌کنم به خاطر همان مسائلی که قبلا عنوان کردم، دید مثبتی نسبت به این فن و بازیگری در این منطقه وجود ندارد.
* این منطقه می‌تواند در تئا‌تر حرفی برای گفتن داشته باشد؟
* ایرانمنش: ببینید، خود ما هستیم که خودمان را قبول نداریم، و فکر می‌کنم در مرکز نیز به همین خاطر بچه‌های هنری آبادان را جدی نمی‌گیرند، در هر صورت توجه بی‌این موضوع کم شده است.
* رابطه بین هنرمندان این منطقه را چگونه می‌بینید؟
* ایرانمنش: باید عرض کنم که متاسفانه اتحاد بین این قشر زحمتکش وجود ندارد، اگر قرار به شرکت در جشنواره‌ها باشد باید همه دست در دست هم دهند و یک کار خوب را روانه سمینار‌ها کنند، اما چشم‌تنگی‌ها مانع می‌شود این کار صورت پذیرد، سالانه این همه کار ساخته می‌شود و این کمیت را به وجود می‌آورد اما به دلیل برخی مسائل حاشیه‌ای این کار‌ها فاقد کیفیت لازم هستند.
* به لحاظ فنی کار کدامیک از کارگردانان این منطقه را می‌پسندید؟
* ایرانمنش: «عبدالرضا سواعدی» کسی که هنر نمایش در خون اوست و به زیبایی می‌تواند نقش آفرینی و نقش سازی کند.
گفت‌وگو از علی دایلی