ساخت ورزشگاه پنج مهر آبادان هزینه میلیاردی شگرفی در بر خواهد داشت که می‌توان به وسیله این هزینه در ورزش یک شهر تحولی تاریخی را رقم زد.

سال 1352 کلنگ ساخت ورزشگاه 40 هزار نفری پنج مهر آبادان بر زمین زده شد، استادیومی در قلب فوتبال ایران و برای مردم فوتبال‌دوست آبادان که قرار بود در آن بازی‌های مهم ملی و باشگاهی برگزار شود.

پایان یافتن پایه‌گذاری و سکوچینی این ورزشگاه مصادف شد با دوران انقلاب شکوهمند اسلامی و پس از آن گیرودار تغییر و تحول در کشور این اجازه را نداد تا این ورزشگاه به تکمیل برسد.

انقلاب اسلامی، مناقشات سیاسی و تغییرات گسترده، همچنین تشتُت در بین نیروهای کارشناس و ورزشی در آن برهه از زمان، باعث شد که ادامه ساخت این ورزشگاه به دست فراموشی سپرده شود تا اینکه مهمان ناخوانده‌ای به نام جنگ به خاک میهن ما و در رأس آن شهرهای آبادان خرمشهر تحمیل شد.

هشت سال جنگ تمام عیار که آبادان نیز در مرکز ثقل آن همه روزه آماج توپخانه دشمن قرار داشت، باعث شد خسارات زیادی به این شهر و این مرکز ورزشی و سرمایه ملی وارد شود و ستون‌های این ورزشگاه همراه با موج انفجارهای دوران جنگ تحمیلی تضعیف شود.

البته بعدها نیز کارشناسان عنوان کردند که ساخت این ورزشگاه و بتن‌ریزی آن به وسیله آب شور بوده و همین موضوع نیز باعث خواهد شد تا در ساخت آن اشکال اساسی رخ دهد، البته ساخت این ورزشگاه در زمین شوره‌زار خسروآباد آبادان نیز یکی دیگر از ایراداتی‌ست که به آن وارد است.

سرانجام آتش توپخانه‌ها پس از هشت سال فروکش کرد و همزمان با دوران بازسازی آبادان، ورزشگاه پنج مهر نیز در دست تعمیر قرار گرفت و در سال 73 درحالی‌که فاقد استانداردهای یک ورزشگاه بود به افتتاح رسید.

پس از آن نیز ورزشگاه 5 مهر مورد استفاده تیم‌های آبادانی قرار گرفت و پس از مدت‌ها عدم رسیدگی دوباره رنگ فرسودگی به خود گرفت و هر از گاه با اعتبارات قطره چکانی برای مدتی راه اندازی شد و سپس مجدداً کارآیی خود را از دست داد.

این ورزشگاه پیر و فرسوده که هنوز هم افتتاح و بهره‌برداری واقعی را به چشم نداده است، در شوراهای مختلف ورزش شهرستان بارها مورد بحث و بررسی قرار گرفته هر بار تصمیم جدید و جداگانه‌ای برای آن اخذ شده است.

در زمان مدیریت گرشاسبی در اداره‌کل ورزش و جوانان استان خوزستان، مبلغ 30 میلیارد ریال اعتبار به این مجموعه تخصیص یافت که در عین ناباوری، این اعتبار خرج جداره سازی اطراف آن شد، در حالی که مشکل اصلی درون آن بود که هنوز هم اشکالات بسیاری به آن وارد است.

سال گذشته نیز، این ورزشگاه در یکی از جلسات شورای ورزش شهرستان، کار مرمت و بازسازی آن به شهرداری آبادان واگذار شد، اما این ارگان همیشه بی‌پول از پذیرش آن سر باز زد و هیچ اقدامی در خصوص آن صورت نگرفت.

اما در نخستین جلسه شورای ورزش آبادان در سال 95 که روز گذشته برگزار شد، مقرر شد این ورزشگاه به سازمان منطقه آزاد اورند واگذار شود تا این ارگان با جذب سرمایه گذار داخلی یا احتمالاً خارجی، استادیوم پنج مهر آبادان را پس از 43 سال به سرانجامی برساند.

در این رابطه نیز نظرات بسیاری ایراد می‌شود که قصد داریم در این گزارش به خلاصه‌ای از آن بپردازیم.

شهر آبادان دارای سابقه طولانی و فعالی در فوتبال کشور است و مطمئناً نیاز مبرمی به زمین فوتبال و استادیوم ورزشی دارد تا علاوه بر برگزاری مسابقات و پرورش استعدادهای فوتبالی،‌ بتواند از آن در سایر حوزه‌های ورزش نظیر برگزاری جشنواره‌های و سمینارها بهره ببرد.

اما اینکه شهری با جمعیت بالغ بر 300 هزار نفر و دارای یک تیم فوتبال در سطح اول کشور، چقدر به این ورزشگاه نیاز دارد قابل بحث است که می‌توان در مقالات، گزارشات و گفت‌وگوهای مختلف به آن پرداخت.

در حال حاضر این شهر با دارا بودن ورزشگاه تختی، که متعلق به حوزه نفت است، نیاز خود را برای میزبانی از رقابت‌های بزرگ برطرف کرده و این ورزشگاه تقریباً نیاز شهر آبادان را در حیطه میزبانی از تیم‌های بزرگ برآورده کرده است.

گر چه اغلب اماکن، امکانات و تجهیزات ورزشی شهر آبادان در اختیار نفت است و این حوزه بی‌شک و انصافاً خدمات بی‌پایانی را به این شهر و مردم ورزش دوست آن ارائه کرده است، اما بدون شک دستگاه ورزش شهرستان نیز نیازمند اماکن و امکانات مربوط به خود است تا بتوان با تکیه بر آن شرایط را برای اشتغال، برنامه‌ریزی و پرورش استعداد مهیا کرد.

اما تا زمانی که فوتبال آبادان به‌صورت تک‌قطبی اداره می‌شود و تیم صنعت نفت تنها خواستگاه مردم این شهر در رشته فوتبال است، می‌توان با پرورش استعدادها و تشویق جوانان، همچنان این امتیاز را برای این شهر حفظ کرد.

قطعاً ساخت این ورزشگاه هزینه میلیاردی شگرفی در بر خواهد داشت که می‌توان در ورزش یک شهر تحولی تاریخی را رقم زد و به‌وسیله آن زیرساخت‌های ورزشی آبادان را برای سال‌های متمادی و طولانی برطرف کرد.

ذهن متفکر و عقل سلیم این موضوع را گوشزد می‌کند که ابتدا باید زیرساخت‌ها و امکانات ورزشی یک شهر را برطرف ساخت، سپس به دنبال بازدهی بود.

در نتیجه ساخت یا تعمیر ورزشگاهی که از بن و اساس غلط پایه‌گذاری شده، یک اشتباه و تأکید بر اشتباه دیگر است که مسئولان امر باید به آن توجه داشته باشند.

با این هزینه می‌توان چندین زمین چمن مدرن برای باشگاه‌های آبادان ساخت، می‌توان چند سالن چند منظوره مجهز تأسیس کرد و می‌توان استعدادهای بسیاری را پرورش داد که تا سال‌های سال نام آبادان را بر سر زبان‌ها جاری کنند، اما ساخت ورزشگاهی هر چند مدرن و زیبا، شاید تنها یک درد یا چند معضل انگشت‌شمار را از بین ببرد.

این گزارش تنها تقاضایی بود برای تجدید نظر بر سر ساخت ورزشگاهی که احتمالاً قرار است به سرانجامی برسد، اما پیش از هر اقدامی، تفکر کارشناسی و سازنده لازم است که امیدواریم مسئولان شهر آبادان با تفکر خود نامشان را در تاریخ آبادان ماندگار کنند و نه با اقدامات زودگذر و کم تأثیری که مشخص نیست چه کسانی از آن بهره خواهند برد.

گزارش: علی دایلی