یک کارگردان تئاتر در آبادان گفت: متأسفانه بزرگترین مشکل فرهنگ و هنر این شهرستان نبود مسؤولی دلسوز و هنرمند است.

مهدی پرویش اظهار داشت: هیچ کس پشتیبان فرهنگ و هنر این شهر نیست و کسی برای تئاتر آن کاری نمی‌کند.

او افزود: ما در بخش‌ دولتی مسؤول مشخصی نداریم که هنرمند باشد، تئاتر را بشناسد، موسیقی را بلد باشد و یا کار کرده باشد. اگر هم سررشته‌ای دارند برای خودشان است و برای این مقوله اقدامی انجام نمی‌دهد.

پرویش ادامه داد: در گذشته اتفاقات خوبی در خصوص اطلاع‌رسانی از طریق اصحاب رسانه انجام می‌شد اما مدتی است که خبرنگاران در امور فرهنگی کم کاری می‌کنند.

این هنرمند گفت: پوشش اخبار فرهنگ و هنر در این شهر باید فراتر از مشکلات سیاسی و اجتماعی باشد چراکه بسیاری از مشکلات اجتماعی و سیاسی از فقر فرهنگی و هنری نشأت می‌گیرد.

این کارگردان تئاتر یکی دیگر از مشکلات دوری مردم از هنر نمایش را نبود سالن نمایش مجزا در فضای مناسب عنوان کرد و افزود: اگر تماشاگر تئاتر سمت فرهنگ و هنر نمی‌آید، گرهی است که سال‌های سال در آبادان باز نشده ولی با ایجاد فضای خوب و قابل دسترس برای مردم می‌توان این گره را به آرامی و حساب شده باز کرد.

پرویش همچنین با اشاره به نمایش پرفورمنس خود به نام «گاوبازی» که آن را در آبادان روی صحنه برده است توضیح داد: "گاوبازی" به تصویر کشیدن دغدغه‌های ذهن تماشاگران این نمایش است.

او ادامه داد: "گاوبازی" و نوع میزانسن (چیدمان) این نمایش به گونه‌ای است که ذهن تماشاگر را درگیر می‌کند به طوری وقتی تماشاگر به تماشای این نمایش می‌نشیند بازیگران این امکان را به او می‌دهند که تنها تماشاگر نباشد و فکر او نیز به بازی گرفته شود.

وی بیان کرد: موضوع اصلی این نمایش ذهن تماشاگر است زیرا مشکلات اجتماعی، فردی، سیاسی و فرهنگی زیادی وجود دارد که مردم با آن‌ها زندگی می‌کنند ولی برایشان یک عادت شده است.

پرویش در خصوص طرح اولیه این نمایش گفت: متوجه شده‌ام که مردم به عنوان شهروند نمی‌توانسنند دغدغه‌های خودشان را به زبان بیاورند و چگونگی عنوان کردن دغدغه‌ها و مشکلات‌شان را نمی‌دانند و با افکار مزاحمی که تبدیل به عادت شده زندگی می‌کنند.

این کارگردان تئاتر ادامه داد: طرح اولیه این نمایش از آن جا به ذهن من رسید که دریافتم مردم ما با کوله‌باری از مشکلات اجتماعی که در پس‌زمینه ذهن‌شان است زندگی می‌کنند. این مشکلات باید پیدا شوند، بررسی شوند و از بین بروند. به عنوان مثال مردم آبادان از گردوخاک و نبود آب آشامیدنی سالم در عذابند اما به دلیل عادی شدن این مسایل با آن‌ها زندگی می‌کنند.

در حالی که این عادی شدن حالت خوبی نیست. وی اظهار کرد: نمایش "گاوبازی" با دست گذاشتن روی این دغدغه‌ها در ذهن مخاطب پرسش ایجاد می‌کند که آیا ما هم دچار این عادت‌های مخرب شده‌ایم یا نه؟

پرویش گفت: نمایش "گاوبازی" حرف‌هایی را می‌زند که برای تماشاگران دغدغه ایجاد می‌کند؛ تماشاگرانی که به نوعی درگیر مسایل و مشکلات پساذهنی خود هستند. این نمایش تشویق می‌کند که راهکارهایی برای گشایش این دغدغه و مشکلات ارایه شود.

ما برخی از این راهکارها را ریشه‌یابی کرده و در معرض نگاه تماشاگر گذاشته‌ایم تا با روزمرگی خطرناکی که دچار آن شده‌ زیست نکند و عادت‌های زندگی خود اصلاح کند.